Over dit nummer 5-2020
Gespannen wachten Nederlandse muziekliefhebbers of de Cellobiënnale Amsterdam de pandemie mag weerstaan en of op 21 oktober in Muziekgebouw aan ‘t IJ het rijk gevarieerde programma voor 2020 daadwerkelijk van start mag gaan.
Bij De Nieuwe Muze is aandacht voor de Cellobiënnale traditie geworden. Ook de pandemie zal niet verhinderen dat er in dit nummer uitgebreide aandacht is voor solisten en componisten die meewerken aan dit immens populaire muziekfestival. Aan het woord komen cellisten Lidy Blijdorp en Giovanni Sollima en componisten Martijn Padding en Rembrandt Frerichs die voor deze Cellobiënnale beiden een Celloconcert componeerden. Twee grote legendes Pablo Casals en Jacqueline du Pré passeren onze kijker, maar ook voor de piano houden we aandacht.
We herdenken de 100 jaar geleden componist Max Bruch met een portret door zijn zoon Ewald een beschouwing van zijn merendeels onbekende meesterwerken en – als bladmuziekbijlage – een pianominiatuur. We staan in Pianowerelden geroerd stil bij het verdwijnen van Marco Riaskoffs grootse Serie Meesterpianisten en slaan met een vooruitblik op Daria van den Berckens Piano Biënnale toch ook weer een nieuwe bladzij op. De wereld draait door en de muziek houdt zeker niet op bij het ‘Einde van de symfonische cultuur’ dat performer, innovator en trompettist André Heuvelman in een interview met Paul Janssen aankondigt en ook de Finse componiste Kaija Saariahio – die centraal staat tijdens het festival November Music betoogt dat haar muzikale plannen ook tijdens het componeren nog voortdurend veranderen. En natuurlijk kijken we ook in dit nummer weer voorbij de einder van de Westerse muziek naar ‘Traditie en vernieuwing uit Marokko’ in een artikel dat Johanneke van Slooten wijdt aan de zangeressen Oum en Sanaa Maharati.
