Smackgirls winnen het vierde Goodmesh Concours
Goodmesh Concours Finale
Met Elizabete Beate Rudniska, Incanto, Smackgirls, Inge Louisa en het Ollomon Ensemble.
Presentatie: Amber Brandtsen
Gehoord: maandag 27 november, Concertgebouw, Kleine Zaal
Door Paul Janssen
Interdisciplinaire competitie
In 2020 was het eerste Goodmesh Concours een feit. Toen was het, ingegeven door corona en alle lockdowns, een zeer welkome interdisciplinaire online competitie waarbij het draaide om de combinatie van muziek met andere kunstvormen. Inmiddels is het concours ‘volwassen’ geworden. Bij de finale van het vierde Goodmesh Concours dat maandagavond tijdens vollemaan plaatsvond in een uitverkochte Kleine Zaal draaide het vooral om de live performance en de synergie op het podium.
Monumentje
Aan het eind van een goed georganiseerd concert met snelle changementen en vakkundig aan elkaar gepraat door presentatrice Amber Kortzorg ging zowel de publieksprijs als de tweede prijs naar het Italiaanse trio Incanto en werden saxofoniste Lisa Schreiber en danseres Kanoko Takeuchi, die opereerden onder de naam Smackgirls, door de jury bestaande uit Yoram Ish-Hurwitz, Ine Poppe, Farnoosh Faria en medeoprichter van Goodmesh Jacques Goddijn als voorzitter, tot winnaars gekroond, wat ze 5000 euro en ondersteuning van Goodmesh bij concerten en promotionele activiteiten opleverde.
Daarmee gaf uit eindelijk de muziek de doorslag. Want Smackgirls is niet alleen de naam van de twee dames, het is ook afgeleid van de titel van de ijzersterke compositie die klonk. Daarom was het bijzonder jammer dat de naam van de componist nergens genoemd werd, zelfs niet in het praatje on stage na de uitvoering, en dat hij ook niet op het podium kon delen in de feestvreugde. Daarom op deze plek even een klein monumentje voor de Amerikaans-Nederlandse componist David Dramm. Hij schreef Smackgirl in 2015 en bewerkte het in 2019 nog eens voor zijn dochter en violiste Diamanda La Berge Dramm. Het frenetieke stuk voor soloviool en twee kickdrums die door de soliste tegelijker met de voeten bediend worden, kent een even logische als dwingende opbouw die je als luisteraar meezuigt. Samen met Lisa Schreiber vertaalde Dramm Smackgirl zodanig naar de saxofoon (met onder andere een fabuleus uitgevoerde altissimo-passage) dat het werk daadwerkelijk voor dat instrument geschreven lijkt. Uiteindelijk ging Schreiber speciaal voor het Goodmesh Concours op zoek naar een danseres om het werk ook een visuele component te geven en het onder de titel Rite of Rumi te presenteren.
Stofzuiger
Het werd meer dan dat. Niet alleen zijn de dames als een twee-eenheid op elkaar ingespeeld, ook is de Japanse Kanoko Takeuchi een heel krachtige en fysieke danseres die desondanks een bijzondere elegantie heeft. De dans die de cyclische aard van de maan en de bijkomende schommelende emoties van de mens tot onderwerp had deed denken aan een oerritueel dat geen moment verveelde. Ook het door de dames aan de compositie toegevoegde slot met elektronische muziek waarin een fragment van Smackgirl weer even terugkeert, geschreven door de ook niet nader genoemde Jaime Peña, werkte perfect. Een terechte winnaar.Vooral omdat bij de andere finalekandidaten de muziek niet altijd het sterkste element was.
Zo was het idee van de Letse Elizabete Beate Rudniska om bij haar indringende performance gebruik te maken van een drone opgebouwd uit orgeltonen en het geluid van huishoudapparaten als een naaimachine, een magnetron en een stofzuiger interessant maar ook beperkt. En kwam het ‘sprookje’ The Fairy Ring van Inge Louisa, die met eigen dichtwerk, muziek en animatiebeelden als speciale prijs een professionele telescoop van de Nederlandse Vereniging voor Ruimtevaart kreeg, wel erg als obligate filmmuziek over.
Nee, wat muziek betreft kwam alleen het Olloman Ensemble van Alex Olloman met An Endless Hour in de buurt van Smackgirl, al betrof het een heel ander genre. Na een (te) lange gesproken inleiding barstte Olloman en zijn ensemble van strijktrio en percussie met onder andere een gong en een handpan uit in een ‘song’ die niet zo misstaan op een psychedelische rockplaat uit de jaren zeventig van de twintigste eeuw. Het lied met niet geheel duidelijke live gegenereerde visuals bleek dan ook deel uit te maken van een nog te verschijnen conceptalbum van Olloman.
Behoefte
Dat het Italiaanse collectief Incanto uiteindelijk met de tweede prijs naar huis ging had niet zoveel te maken met de live gegenereerde elektronische muziek maar vooral met de integratie van muziek, dans en intrigerende live video gegenereerd door de camera’s van twee mobiele telefoons. Daarmee kwam Incanto het dichtst bij het interdisciplinaire ideaal dat Goodmesh voorstaat. Dat het toepasselijke concoursthema Full Moon er soms met de haren bijgesleept leek en dat een aantal kandidaten nog wel een stap te maken hebben in de professionalisering van hun kunst doet daar niets aan af.
Vooral niet omdat het Goodmesh Concours, het enige concours ter wereld waarbij het met muziek als hoofdmoot juist gaat om de synthese tussen verschillende kunstvormen, voorziet in een behoefte. Dat blijkt niet alleen uit het zeer gemêleerde gezelschap van veelal jonge bezoeker, maar ook aan het aantal internationale inzendingen. Dat die inzendingen van zo’n tweehonderd bij de eerste online concoursen is gegaan naar zo’n vijftig nu het primair gaat om de live presentatie is niet zo gek. Het is nu eenmaal veel lastiger om live een organisch geheel neer te zetten. Wat dat aangaat was de eenvoud van de Smackgirls met alleen een instrumentaliste en een danseres een schot in de roos.
Bovendien voorziet Goodmesh als artistic agency in een behoefte die verder gaat dan een concours dat ook volgend jaar onder een nieuw thema terugkeert. Gedurende het hele jaar organiseert men concerten met veelbelovende jonge musici en kunstenaars en dat maakt dat ook dit jaar de prijswinnaars niet in een gat vallen, maar nadrukkelijk gesteund worden in hun verdere carrière.
Paul Janssen
Meer informatie en concertagenda: www.goodmesh.nl
Een video van de winnaars: www.youtube.com/watch?v=8X9-_EyjBI4