Winteravonden aan de Amstel succesvol van start
Gehoord: 9/12 Hermitage Kerkzaal, Amsterdam.
LET OP! Volgende middagconcerten met o.a. Maya Fridman en Severin von Eckardstein op 11, 12, 27 en 28 december, zie https://www.winteravondenaandeamstel.nl
Hoe hou je als artistiek directeur van een jaarlijks kamermuziekfestival het hoofd koel, als je na een jaar programmeren en plannen elk moment ingehaald kan worden door de nieuwste coronaregels? Anna Azernikova, zangeres en oprichter van Winteravonden aan de Amstel, dat zich van 9 t/m 28 december afspeelt in en rondom de Amsterdamse Hermitage, was tot enkele weken geleden heel optimistisch gestemd. Haar prachtig geprogrammeerde festival Winteravonden aan de Amstel, met als thema Moskou-Parijs! met de vernieuwer Diaghilev, – oprichter van de fameuze Ballets Russes – als rode draad, lag klaar om van start te gaan. Met uitstekende solisten uit binnen- en buitenland, en dan vooral uit Rusland. Maar toen werden op 28 november de coronaregels weer aangescherpt en daar kwamen alle avondconcerten per definitie in een klap te vervallen. Wat doe je dan als organisator?
Anna Azernikova hield op bewonderenswaardige wijze het hoofd koel en slankte haar festival af tot een coronaproof festival met uitsluitend concerten overdag. Er vielen bijzondere concerten weg, maar wat overbleef is nog steeds zeer de moeite waard. Te beginnen met het openingsconcert afgelopen donderdagmiddag met topvioliste Liza Ferschtman en de Russische toppianist Slava Poprugin, die tegenwoordig in Nederland woont. Maar opnieuw sloeg het onheil toe: Liza Ferschtman sneed zich kort tevoren al kokend met een mes in haar vingers en kon niet spelen zonder dat het bloed over haar viooltoets gutste. De violiste zag het even aan en besloot, dapper als altijd, toch een deel van het programma te komen spelen met haar inmiddels enigszins geheelde vinger.
Er werd razendsnel een oplossing gevonden voor het tweede gedeelte van het programma in de jonge Russische meestercellist Ivan Karizna, die wat betreft talent en expressiviteit niet of nauwelijks onderdoet voor Ferschtman. Zij speelde Debussy’s Vioolsonate en Stravinsky’s Divertimento voor viool en piano uit Le Baiser de la fée, hij speelde de Sonate voor cello en pianovan Poulenc, de Nocturne op. 19. nr. 4 van Tsjaikovksy, Rachmaninoffs Vocalise en Stravinsky’s Chanson Russe voor cello en piano. Allebei werden ze op enerverende wijze begeleid door de energieke en sprankelende pianist Slava Poprugin, waarmee de ‘kleurrijke wereld van Diaghilev’ alsnog overtuigend tot leven kwam.
Liza Ferschtman en Slava Poprugin bleken uitstekend aan elkaar gewaagd in de Vioolsonate van Debussy, waarin ze een spannend muzikaal spel speelden met de kwetsbare ‘noten’ van Debussy’s zwanenzang uit 1918. Fantasie, felheid, poëzie, weemoed, verlangen, nuance, krachtige fraseringen en enerverende dialogen, het was er allemaal en van Ferschtmans kapotte vinger was in elk geval voorde luisteraars helemaal niets te bespeuren. Met Ivan Karizna deed de gulle zangerigheid zijn intrede, al voerde ook hij in Poulencs Sonate voor cello en piano opwindende dialogen met de veelzijdige en enthousiasmerende Poprugin. Samen brachten ze Poulencs sonate over het voetlicht als een opwindend avontuur vol onvoorziene vergezichten, waarna Karizna in drie juweeltjes van Tsjaikovky, Rachmaninoff en Stravinsky zijn cello liet zingen in een regenboog aan kleurschakeringen, heel gevoelig en mooi, maar zonder kitsch of valse sentimenten. Ferschtman besloot het openingsconcert met violistisch vuurwerk en de dan weer weemoedige en dan weer verliefde expressiviteit van een muzikale toverfee, waarbij pianist Poprugin haar op geniale wijze aanmoedigde om muzikaal tot het uiterste te gaan. Ondanks alle tegenslag werd het een prachtig concert!
Wenneke savenije
