Busch Trio altijd fijn om naar te luisteren
Gehoord: Busch Trio speelt pianotrio’s van Beethoven, Mozart en Ravel. Gehoord: 4/10, Kleine Zaal Concertgebouw, Amsterdam
Door Wenneke Savenije
Ze timmeren niet heel nadrukkelijk aan de weg maar hun niveau is hoog en ze zijn sinds hun oprichting in 2012 – ‘This trio is the fruit of friendship that had existed for years’ – eigenlijk niet meer weg te denken uit het muziekleven: het Busch Trio, bestaande uit violist Mathieu Bellen en de broers Omri en Ori Epstein op piano en cello. Ze leerden elkaar kennen aan het Royal College of Music, speelden samen muziek en voetbal en raakten niet uitgepraat over muziek. Als trio kregen ze les van onder meer Eberhard Feltz, Andras Schiff en het Artemis Quartet. Ze wonnen verschillende internationale prijzen en streven ernaar ook als trio waar te maken wat Goethe over de kunst van het strijkkwartet spelen heeft geschreven: ‘Je hoort vier (in hun geval drie) intelligente mensen ideeën uitwisselen op hoog niveau.’ Samen musiceren is voor het energieke en gemotiveerde Busch Trio hetzelfde als zuivere communicatie en zo klinkt het pianotrio ook.
Mathieu van Bellen is misschien op vioolgebied wel het best bewaarde geheim van Nederland, omdat hij echt bijzondere dingen doet en daarmee zelfs The Strad, het zeer prestigieuze internationale violenblad, haalt. Zoals complete opera’s vertalen in stukken voor viool en piano, door hemzelf en pianist/medebedenker Mathias Halvorsen prachtig live opgenomen op het album Puccini: La Bohème (Arr. Van Bellen & Halvorsen for Violin and Piano), 2022 Backlach Music, https://open.spotify.com/album/50GEqJgTOgDhCYlkGUNH8E
Hij speelt instrumentaal voortreffelijk en muzikaal integer en aanstekelijk viool, zowel als solist als in kamermuziekbezettingen (o.a. Scaldis Festival en het Reizend Muziekgezelschap), en daarnaast doet hij samen met zijn echtgenote, violiste Maria Mistein, bijzondere dingen in het kerkje van MuziekHaven Zaandam. De focus ligt echter niet op ego en roem, maar op serieus muziek maken op het best haalbare niveau. Met ambachtelijkheid en fantasie.
Die insteek karakteriseert ook de manier waarop het Busch Trio onder Van Bellens leiding afgelopen woensdag pianotiro’s van Mozart, Beethoven en Ravel speelde in de Kleine Zaal van het Concertgebouw. Noch de primarius, noch de broers Epstein zijn er op uit om te scoren met virtuoos effectbejag of sentimenteel gezwijmel om het publiek te imponeren. Ze proberen in de huid van de componist en zijn pianotrio te kruipen, om de essentie daarvan en alle nuances en details waaruit de partituur is opgebouwd zo direct en eerlijk mogelijk over het voetlicht te brengen. Mooispelerij is voor het Busch Trio geen optie, al weten ook Omri en Ori Epstein hun instrumenten met technische brille, flair en intensiteit te bespelen.
En toch klonk Mozarts Pianotrio in Bes, KV 502 heel mooi, in de betekenis van krachtig, boeiend, verrassend en onderhoudend. Want het geanimeerd musicerende Busch Trio haalt contrasten en details uit de muziek naar boven, die vaak een beetje worden weggepoetst of niet eens serieus opgemerkt. Zo klonk Mozart niet zoetsappig, oververfijnd of academisch, maar levendig, sterk en onderhoudend. Hetzelfde gold voor de bevlogen uitvoering van Beethovens Pianotrio in Bes, op. 11, dat dankzij de dynamische benadering van het Busch Trio als het ware van binnenuit dramatische proporties kreeg. En Ravels ‘abstractere’ Pianotrio in astroomde de zaal in alsof beweeglijke windvlagen de luisteraars meevoerden naar spannende natuurtaferelen, opgeroepen door evocatieve klankbeelden. Het was een prachtig concert.
Wenneke Savenije
Info:
