over-dit-nummer-5-2024
In deze editie van De Nieuwe Muze gaan traditie en vernieuwing hand in had. We sluiten aan bij het grootste cellofeest ter wereld, de Cello Biënnale van Maarten Mostert die van 31oktober t/m 10 november zijn 10e editie beleeft in het Muziekgebouw aan ’t IJ en het Bimhuis in Amsterdam. We staan stil bij het 100-jarige bestaan van Huize Gaudeamus, het 50-jarige bestaan van het Bimhuis en de 200e geboortedag van Smetana. Maar we gaan ook uitgebreid in op de verontrustende advisering van de Raad voor Cultuurparticipatie die in het kader van de vernieuwing en diversiteit een streep heeft gezet door de subsidiering van vrijwel alles wat met jeugd en muziek te maken heeft. Hoe kan de klassieke muziek nog overleven zonder muziekonderwijs, als er geen muziekscholen, jeugdorkesten en jeugdconcoursen meer zijn? De Nieuwe Muze pleit voor structurele ondersteuning door de overheid van de muzikale infrastructuur voor de jeugd. En wat is vernieuwing in de muziek eigenlijk? Om Maarten Mostert te citeren: ‘Vernieuwen betekent niet per se dat er steeds raardere geluiden uit moeten komen.’ Maar topcellist Kian Soltani blijft optimistisch over de toekomst van de klassieke muziek: ‘Muziek is een uitstekende tool voor vreedzame communicatie, omdat het geen specifieke taal is. Het is een kunstvorm zonder woorden. Iedereen kan muziek begrijpen. Het maakt niet uit waar je geboren bent of wat je religieuze overtuigingen zijn. Muziek spreekt direct tot het hart, de geest en de ziel. Muziek kan een voorbeeld stellen en laten zien wat er mogelijk is als we ons niet richten op de politieke verschillen, maar juist op wat ons verenigt, op dingen die we allemaal willen, op wat ons hetzelfde maakt.’
Wenneke Savenije
