Theater in ’t Groen brengt toptoneel

Gehoord: 22 juni 2024, Landgoed Eyckenstein, Maartensdijk (De Bilt)

Door: Peter Schlamilch

Theater in ’t Groen geeft een treurig maar hilarisch beeld van de elite, nog te lamlendig voor een zelfmoord

‘Wat is het leven? Ik zie dan een reusachtig vormeloos monster voor me, dat eeuwig en altijd offers eist, mensenoffers! Dag aan dag vreet het de mens op met huid en haar en drinkt het gulzig zijn bloed. Hoe langer een mens leeft, hoe meer smeerlapperij, platvloersheid, grofheid en viezigheid hij om zich heen ziet en hoe meer hij snakt naar schoonheid, klaarheid, zuiverheid…’

Een citaat uit Zomergasten, het toneelstuk van de grote Russische schrijver Maxim Gorki, waarin een groep welgestelde en artistieke vrienden samenkomt om te luieren en te drinken, terwijl de onderhuidse spanningen uiteindelijk exploderen in een bijna-zelfmoord, waar, wegens gebrek aan overtuiging en overschot aan lamlendigheid, uiteindelijk ook maar vanaf wordt gezien.

Een serieus maar ook hilarisch stuk, dat afgelopen zaterdag door het Groenekanse Theater in ’t Groen op landgoed Eyckenstein in Maartensdijk (bij Utrecht) vele lachsalvo’s aan het talrijke publiek ontlokte. Lachen om niet te huilen, want de 14 fantastische amateurspelers uit Groenekan trokken alle registers open om de tragiek, de leegheid, de verscheurdheid en de absurditeit van het leven in een werkelijk prachtige en overtuigende regie van Arie de Mol over het voetlicht te ‘smijten’, want zó intens was hun uitstekende spel.

Vlotte dialogen, prachtige zang

Ik ken zelfs professionele voorstellingen die minder geslaagd waren, maar in deze (amateur)productie lukte werkelijk álles: vlotte dialogen, ijzersterke, doorleefde rollen van vrijwel iedereen (met name Tonneke van de Sluijs, Ilja Raspe, Hans Mieras en Brigitte Kant moeten genoemd worden), de prachtige zang van Frødis Ihle en Helene Kalisvaart, de aankleding en de regie: alles paste naadloos in elkaar en gaf de voorstelling een bijna professionele allure. Iedereen reageerde scherp op elkaar, er was perfect stil spel, de dialogen werden snel aaneengeregen en mimiek en bewegingen sloten naadloos aan op de teksten.

Wat regisseur De Mol met zijn mensen gedaan heeft moet haast magie zijn: zelden zagen we dit gezelschap zo betrokken, kundig en overtuigend acteren, en dat in zo’n lastig stuk. Er zijn nog voorstellingen op 28, 29 en 30 juni: mis ze niet!

Info:

www.theaterinhetgroen.nl