Delft Chamber Music Festival avontuurlijk en van een serene schoonheid
Gehoord: 26 juli- 2 augustus 2024, Van der Mandelzaal in Museum Prinsenhof e.a locaties, Delft
Door Wenneke Savenije
Langs de dromerige grachtjes rondom Museum Prinsenhof in Delft lopen niet langer muzikanten rond met altviolen en cello’s op hun rug of een vioolkist in hun hand. De rust is er weergekeerd en dat is best jammer, want er viel veel moois en bijzonders te beleven op het jaarlijkse Delft Chamber Music festival van pianiste Nino Gvetadze, dat ondanks de tropische temperaturen buiten en de soms verhitte kosmische klanken tijdens de concerten binnen maar liefst 7000 bezoekers trok van 26 juli- 2 augustus, de honderden mensen die het gratis openluchtconcert op de Markt bezochten niet meegerekend.
Rondom het thema ‘microcosmos’ had Gvetadze met verfijnde smaak, fantasie en een nobele bescheidenheid een prachtig programma samengesteld, waarmee ze het publiek verleidde tot een opwindende reis door het muzikale universum, die voerde van Mozart en Brahms tot aan grensoverschrijdende barokmuziek uit Spanje, Ierland en Engeland, van Terry Riley en Bartók, met als één van de onbetwiste hoogtepunten de betoverende multimediaproductie van het tijdloze sprookje de Zeven planeten van de Kleine Prins van Antoine de Saint Exupéry (1900 – 1944) in een beeldbewerking van Andrea Dröes, met door Gvetadze smaakvol erbij gezochte muziek van Debussy, Dvorak, Van Beethoven, Piazolla en Mozart.
Onder de 18 concerten waren ook familieconcerten en ukkieconcerten, er waren 4 inleidingen en een openbare repetitie, masterclasses en een film. In het totaal 52 uitstekende musici lieten het kosmisch trillen en muzikaal gonzen tijdens de vaak verrassende concerten. Want wanneer hoor je nu op één concert een geweldige zanger als bariton Thomas Oliemans liederen uit Schuberts Schwanengesang D957 (1828) zingen, subtiel begeleid door pianist Finghin Collins, gevolgd door een stormachtige uitvoering van Schumanns onweerstaanbare Pianokwintet op. 44 (1842) door Gvetadze en het Areyhusa Quartet?
Photo: Marco Borggreve
Wanneer hoor je de natuur ruisend, kwinkelerend en stralend weerklinken in de Zesde symfonie in F (1808) van Beethoven in een bewerking voor strijksextet van M.G. Fischer uit 1829, glashelder en geanimeerd uitgevoerd onder de bezielende leiding van violiste Floor Le Coultre? En wanneer kun je Bartóks Sonate voor twee piano’s en percussie (1937) live in de concertzaal horen, spectaculair goed gespeeld door het ad hoc pianoduo Gvetadze en Marianna Shirinyan en de slagwerkers Joey Marijs en Niels Meliefste, fraai ingeleid door een gedreven uitvoering van zijn Eerste strijkkwartet in a klein (1909) door het Arethusa Quartet van violist Daniel Rowland en zijn vrouwelijke gevolg: Floor Le Coultre, altvioliste Dana Zemtsov en celliste Maja Bogdanovic, zonder uitzondering begenadigde meesteressen op hun instrument.
Zo werd het een week vol zinderende avonturen en muzikale verrassingen, waarvan wat mij betreft misschien wel het meest magische moment de afsluiting van het festival was, toen Nino Gvetadze ‘gewoon’ haar lievelingsconcert van Mozart speelde met het Arethusa Quartet en Ying Lai Green op contrabas als orkest. Zo poëtisch, puur en van een intense schoonheid had ik Mozart nog niet eerder horen zingen in het Pianoconcert nr. 23 KV 488, waarbij Gvetadze als een muzikale engel hemel en aarde wist te verbinden tot iets ‘goeds, waars en schoons’.
Wenneke Savenije
Info:
http://delftmusicfestival.nl/?_locale=nl
